Update 1/4: Eerste week op St. Maarten

Een lange maar goede vlucht van negen uren die ik zondag 3 februari maakte van Schiphol naar St. Maarten, in de Nederlandse Caraïben. Mijn broer Freerk had me, nadat ik afscheid had genomen van thuis, pake, paar goede vrienden in Leeuwarden en nog even bij m’n broer te hebben geslapen, gebracht naar Schiphol. We reden tussen 4:00 en 5:30 uur op zondagochtend via de Afsluitdijk en dan is er bijna niemand op de weg. We waren er dus zomaar. Nog één keer zijn we in de auto gebeld door mem die het kennelijk nog spannender vind dan ik. Ik vond ‘t trouwens ook wel een apart idee toen ik aan ‘t begin van de avond richting Leeuwarden reed naar m’n broer. Het voelde alsof ik straks weer terug zou rijden naar huis maar dat is pas na vijf maanden weer.

Ik heb voor de tweede keer in mijn leven gevlogen. En deze keer was ‘t een rechtstreekse vlucht naar St. Maarten. Ik vind vliegen niet vervelend. Tijdens het opstijgen had ik al een gesprek met m’n buurman en we hadden gewoon door gepraat tijdens het opstijgen. Onze vlucht zat helemaal vol en was niet alleen voor St. Maarten maar ook voor Curaçao. M’n buurman, die daar geboren is en nu zeven jaren in Nederland woont, heeft drie kinderen in Curaçao te wonen. Het is daar volgende week ook Carnaval en dus dolde hij naar mij dat ik ook mee moest komen om daar te feesten. Toch maar niet gedaan haha. 😉 Voor de rest heb ik nog wat mooie entertainment gekeken waaronder de film Ted. En het eten en drinken aan boord was ook erg goed!

De gezagvoerder attendeerde er aan het begin van onze vlucht nog op dat er over 4 uren kans was op turbulentie maar hier hebben we uiteindelijk niets van gemerkt. Op het einde voelde je dat we gingen zakken en de snelheid verminderde. Dit zag ik ook op m’n scherm (flight tracker). Ik zat in het midden van het vliegtuig en Tristan en Marit (die nu ook in hetzelfde appartement als mij zitten) zaten achter mij. Ik ben thuis tijdens het inchecken nog van stoel gewisseld naar een plek die nog vrij was voor hun… ‘t was bij het uitstappen wel lekker makkelijk dat we bij elkaar zaten. Vlak voor het landen konden we stukjes van St. Maarten zien. Wauw! We kwamen bovenlangs bij Marigot (hoofdplaats van het Franse deel). Toen leek het eiland nog steeds klein hoor. Maar de landingsbaan was lang genoeg voor een Boeing 747-400! 🙂

Eénmaal op het vliegveld aangekomen bleek toch wel dat de meeste passagiers Curaçao als bestemming hadden. We hadden na een snelle doorgang door de douane (in het vliegtuig kregen we iets dat je moest invullen waarom je naar St. Maarten gaat en dat moest je daar inleveren) vrij snel onze koffers te pakken en liepen naar de uitgang. Waar de mensen reizigers op kunnen wachten kwam opeens onverwacht een man naar ons toe die vroeg naar onze namen. En toen bleek dat dit de collega van Tristan en Marit is. Met zijn vrouw. Aardig dat ze daar stonden! We zijn met hun meegegaan om eerst even bij Buccaneer een fris biertje te doen.

Daarna zijn we ‘over the hill’ gegaan. St. Maarten is van boven en beneden verdeeld in een Frans en een Nederlands gedeelte maar van boven naar beneden loopt ook een lijn die ‘over the hill’ genoemd wordt en links en rechts eigenlijk weer verdeeld. We zijn daar nog bij een uitkijkpunt uit de auto geweest en hebben gekeken naar de eilanden Saba, St. Eustatius en Kitts en Nevis. Alles was erg goed zichtbaar die dag! Ook vertrok toen – na ongeveer een uur – de Boeing waar wij in zaten. Het ging verder naar Curaçao en vloog over ons heen (eigen foto van het moment hieronder).

Vlak voor Philipsburg heb je nog drempels die je bijna niet ziet (en dus niet gewend bent in Nederland) en erg steile wegen naar beneden (de ‘hill’ weer af). We reden onze straat, Front Street, in. Bij het appartement aangekomen heb ik iemand van het vastgoedverhuurbedrijf gebeld en die kwam na een kwartier om ons binnen te laten en rond te leidden. Mijn lach stond nog steeds op m’n gezicht toen ik zag wat voor mooie en ruime locatie we hebben. “Hier kunnen we goed vijf maanden vertoeven”, waren we het met elkaar eens. Toen hebben we nog wat vragen gesteld en afscheid genomen van die man die ons alles uitlegde en hebben de mensen, die ons gebracht hadden, ons ook nog geholpen met de bagage naar boven te sjouwen.

We zijn gelijk even een paar boodschappen gaan doen voor ‘t volgende ontbijt, ons gaan omkleden naar zwemkleding en het water van de Great Bay (als achtertuin) in gerend. Liggend op het strand zagen we de meeste cruiseschepen vertrekken die er die middag nog lagen waaronder Aida, die ik ken van Meyer Werft in Papenburg (daar was ik eens geweest met een groep ondernemers). De cruiseschepen lieten de scheepshoorn luidden. Terug naar ons appartement zagen we een paar mensen buiten zitten. Een man en zijn vrouw, vriendelijk en op oudere leeftijd. Ze zaten daar met nog twee mensen die bij hun op visite waren. De eerste ‘locals’ van St. Maarten die we de hand hebben geschud en ze zeiden dat als we suiker of iets nodig hebben maar niet in huis hebben, we wel bij hun mochten aankloppen haha. :-p

Daarna was het al 6 pm ‘s avonds geweest, hebben we gedoucht en wilden we even ergens gaan eten want de echte boodschappen doen we wel even als we een huurauto hebben. We zijn Front Street een eindje uit gelopen… wat ik best een korte afstand vind. De Great Bay is nog niet zo heel groot. We hebben Taloula Mango’s gevonden waar een man aan de Boardwalk aangename Jamaicaanse muziek speelde (denk aan Bob Marley). Hier ging ik aan de Philipsburger met kreukelfriet. Tristan nam een pizza peperoni en Marit een wrap. We hebben lekker gegeten met een Heineken. Het was tijdens het eten ook al ‘pikkedonker’ maar dat is het hier altijd heel vroeg. De zon komt 6 am op. Op de Boardwalk waren nog kleine kinderen met hun kinderfietsjes aan het spelen. Die kinderen op hun kinderfietsjes kunnen trouwens nog sneller dan de auto’s hier. 😉 We hebben ‘s avonds nog even in het appartement gezeten en zijn tussen 9 en 10 pm gaan slapen. In Nederlandse tijd was dat 3:00 uur ‘s nachts hè, dus we hadden eigenlijk een best lange dag gemaakt! De airco nog een paar minuten aan gehad en voor ‘t slapen gaan kon die weer uit want het was heerlijk koel.

4 am ‘s ochtends beginnen hier de hanen alweer te kakelen en ‘s nachts heb je nog wel wat last van blaffende (zwerf)honden maar ik ben pas 7.30 am uit bed gestapt en heb toen eerst even gedoucht om wakker te worden. Deze ochtend hebben we gewacht op een vrouw van het vastgoedverhuurbedrijf die nog is langsgekomen om een inventarislijst met ons door te nemen. Ook zeiden we dat het wachtwoord van het wi-fi niet werkte maar daar kon zij ons niet mee helpen. Woensdag pas.

Tristan en Marit mochten, van die twee mensen die ons van het vliegveld haalden, bij een vrouw van hun accountantskantoor informeren naar waar je het beste een auto kan huren. Ik ben ‘s middags samen met hun de Salt Pond langs gelopen, wat nog best een gek (!) lang stuk bleek te zijn om te lopen. Maar zo heb je je ‘work out’ voor die dag ook weer gehad en kon je de omgeving daar rustig bekijken. Ik heb natuurlijk even gewacht in de hal toen zij een rondleiding kregen. De erg aardige, van Surinaamse afkomst, koerier van hun kantoor wou ons daarna wel naar Point Blanche rijden, waar Baker Tilly zit. Ik dacht, dan kan ik m’n fiets ook gelijk ophalen! Ik kocht namelijk een fiets over van de vorige stagiair daar. Hij had ‘m daar bij Baker Tilly achtergelaten. De weg naar Point Blanche loopt bij de haven van de cruiseschepen langs. Daar komen erg veel toeristen langs dus het groen enz. wordt daar ook goed onderhouden met bosmaaiers. Bij Baker Tilly heb ik kort kennis gemaakt met mijn stagebegeleider. En een leuk kantoor is het! Hij kon de sleutel zo gauw niet vinden van mijn fiets en degene die wist waar die lag was even niet aanwezig. Ik kon donderdag beginnen omdat hij en mijn andere begeleiding er twee dagen niet waren. Hij wou mij dan wel ophalen bij ons appartement. Dus we zijn weer doorgereden met die koerier om een sim-kaart te halen bij UTS en een paar boodschappen te doen bij Sunny Foods. Toen bracht de koerier ons weer terug naar ons appartement. Hij vertelde ook dat vrijdagavond de nieuwe-stagiairs avond is bij Soggy Dollar.

We zagen dat de deur van onze buren los stond en ik ben daar even naar binnen gelopen om te vragen of we, zolang ons wi-fi het niet doet, op hun wi-fi mogen. Jip, die daar zat, bleek een Nederlandse jongen te zijn maar hij was daar op vakantie/bezoek bij vrienden en wist niet hoe het met het wi-fi zit. De bewoner zou vanavond 11 pm klaar zijn met werken (kok bij Holland House). We wilden die middag nog zwemmen maar het was erg bewolkt dus was dat niet echt aangenaam om te doen (koud zonder zon). We hebben lekker op ‘t balkon gerelaxed en op ‘t einde van de middag vertrok het laatste cruiseschip uit de haven. Donderdag zouden er weer een paar grote aanmeren en dan is het gelijk heel erg druk in Philipsburg. Ik hoorde dat de openingstijden van veel winkeltjes ook aangepast zijn naar de tijden dat cruiseschepen aanmeren. Verder aardappels geschild op ‘t balkon.

‘s Avonds had ik m’n speakertjes op Tristan’s laptop aangesloten zodat we wat goede muziek konden luisteren (ik zat namelijk zonder internet voor streamen op Spotify) en daarna zijn we gezellig met elkaar eten klaar gaan maken. Aardappels, broccoli met kaassaus en gehakt. Er kwamen ook ongevraagd veel mieren naar ons aanrecht die wel wilden helpen. :-p Ja, je moet hier zoetigheden en vlees direct opruimen anders heb je zo allemaal mieren. Dus een glas waar cola in zit direct omspoelen, geen gehaktrestjes naast ‘t fornuis laten liggen, enz. Maar ja, dat ongedierte went ook wel. 😉 ‘s Avonds voor ‘t slapen gaan nog rum-cola gedronken. Rum is hier heel goedkoop op het eiland!

Dinsdagochtend zal de koerier ons naar Tristan en Marit’s accountantskantoor brengen. Toen we die dag ervoor daar waren, had een vrouwelijke collega van Tristan en Marit een goed autoverhuurbedrijf gebeld en die zou de auto bij hun kantoor langs brengen 10 am. Het is een Hyundai Accent (b.j. 2006). Automaat. We zijn ‘s middags met Jip naar Karakter geweest. ’s Avonds hadden we Marije en Boudicca (ik ken Marije toevallig van mijn mbo periode op Friese Poort) op visite in ons appartement. Ze waren die dag geland en verbleven eerst twee dagen in een hotel.

Woensdagochtend werden we voor normale werktijd (dat was tussen 6 en 8 am) bij Wathey Real Estate verwacht om de eerste huur van ons appartement te betalen. Ms. Wathey, die ik eerder al over de telefoon had gesproken, is een erg aardige vrouw. Tristan en Marit hadden haast omdat ze om 8 am op hun stage adres moesten zijn. Ik was nog blijven zitten bij Ms. Wathey en zij zei ook nog tegen mij nog dat ik goed moest passen op het huis en m’n huisgenootjes. :-p Ik ben toen via Courthouse, de Captain Hodge Pier en Boardwalk weer teruggelopen naar ons appartement.

In ons appartement heb ik nog wat zitten chillen en op het einde van de ochtend ben ik naar het strand gegaan. Hier was het al druk met toeristen van cruiseschepen. Ik maakte een praatje met een Zuid-Koreaan die nu in Canada woont. Ik vertelde waarom ik hier was. Hij zei dat hij vorige week ook nog in de koude sneeuw zat in Toronto. Ze waren vanuit Florida vertrokken en zouden daar ook weer naar terug gaan aan het einde van hun cruisevakantie. Deze man was met zijn vrouw. Hij deed werk in glas-recycling, zoals ik begreep uit zijn verhaal. Ze kregen de cruise cadeau van hun kinderen.

‘s Middags ben ik naar Mullet Bay geweest met onze Nederlandse buren. En we hadden inmiddels internet! Ons wachtwoord leek ook erg op die van de buren. Maar één cijfer verschil. Eerst zou ik met hun mee in de auto maar later zeiden ze dat die vol zat dus ben ik alleen met een ‘dollar busje’ gegaan. Deze zijn te herkennen aan het nummerbord waarop ‘BUS’ staat en is in feite een openbaar vervoer voorziening daar. Hij zette me bij het parkeerterrein af van het strand (Mullet Bay). Er waren ruige golven en het was er moeilijk heet (moest er nog aan wennen, zie foto hieronder). Daar heb ik nog kennis gemaakt met Khalid, Michael en Eva, een paar leuke vrienden van onze buren. Op het einde van de middag ben ik weer met Michael en Eva in een dollar busje teruggegaan naar Philipsburg. We hadden toen beter iets eerder kunnen vertrekken want we stonden wel lang stil in het verkeer (in Simpson Bay). Toen ‘s avonds goed ingesmeerd met after sun en pasta gegeten.

Donderdag was mijn eerste werkdag en m’n stagebegeleider heeft me bij ons appartement opgehaald. Die dag heb ik kennis gemaakt met mijn collega’s en kreeg ik een rondleiding van… eh… ongeveer twee seconden (ja, klein kantoortje) Ik ben rustig begonnen en heb me vertrouwd gemaakt met mijn werkplek en PC. Er waren nog collega’s afwezig die vrijdag kwamen. Baker Tilly daar is een accountantskantoor met allemaal Nederlands sprekende mensen op twee na en ik kreeg instructies van een Engelstalige. Leuk! Ze werken daar onder andere met de programma’s QuickBooks en CaseWare.

Tussen de middag heb ik gelopen met mijn fiets met lege banden naar het Tri-Sport servicepunt bij de haven. Toen ik daar bijna was kwam ik Marije tegen. Ze had het niet naar haar zin bij haar huidige stage adres en was naar huis gegaan. Ik heb mijn banden laten oppompen door Joost, een Nederlandse jongen waar ik daar bij Tri-Sport kennis mee maakte. Ik vroeg Marije of ze het goed vond dat ik met haar mee zou lopen om bij haar te lunchen. Ze woont om de hoek bij Baker Tilly in Point Blanche. Dat vond ze goed. ‘s Avonds hadden we afgesproken met Jurgen en Leonie. Ze waren die dag geland en kwamen bij ons eten. We aten gebakken aardappels en sla. De foto hiernaast is vlakbij het Tri-Sport servicepunt.

Vrijdag heb ik nieuwe collega’s ontmoet en tussen de middag heb ik thuis geluncht, net als donderdag. Tosti gemaakt. Men werkt hier van 8 am tot 5 pm met een uur pauze van ongeveer 12 am tot 1 pm. Ook heb ik na werktijd nog heerlijk Italiaans ijs gehad aan de Boardwalk. Ik houd erg van ijs! Het waren ook Italiaanse smaaknamen die ik niet wist maar ik koos gewoon wat. Het was heerlijk!

We hadden daarna pannekoeken gegeten met bacon en kaas. ‘s Avonds heb ik Marije en Boudicca opgehaald, gingen we bij ons indrinken en zijn we met zijn allen naar Soggy Dollar geweest. Toen we thuiskwamen kwam de zon alweer op. :-p

Zaterdagmiddag gereden naar Point Blanche.

En Baie de L’Embouchure. De Franse kant ziet er heel anders uit – veel ordelijker. En de baai van Oyster Pond ziet er rustig uit met allemaal zeilschepen. Zaterdagavond hebben we wraps gegeten. Deze had ik voor onze groep klaargemaakt.

Daarna gingen we naar Marije en Boudicca want daar bij hun was een feestje, ‘Rama Hotel Pool Party 3.0’. Ik heb niet met iedereen daar kennis kunnen maken maar in ieder geval met Johan, Jeffrey, Joel, Erik en Richard. We waren 5 am weer thuis.

Zondag had ik 2 pm een ontmoeting met Klaas en Martina. Klaas is familie van een vriendin van mijn mem. Mijn mem had tegen die vriendin gezegd dat ik naar St. Maarten zou gaan om stage te lopen en toen zei zij dat ze daar familie heeft wonen. Klaas werkt bij de government (overheid) en Martina bij een ander accountantskantoor hier op het eiland. Ze hebben me veel tips gegeven over het eiland. Gelukkig was ik niet meer zo doof als die dag er voor (muziek stond veel te luid bij Soggy Dollar). Iets met minder streng omgaan met regels decibel.

Tristan en Marit zijn toen met Marije en Boudicca naar Mullet Bay geweest. ‘s Avonds mochten we bij Leonie eten. Jurgen was daar ook al en had haar geholpen met het eten bereiden. Ik had vrijdag een kopie van mijn paspoort laten maken op het werk en die moest ik nog bij Wathey Real Estate afgeven. Jurgen zei dat hij maandagochtend ook nog bij Wathey langs moest dus toen hebben we afgesproken samen heen te gaan voor werktijd. Het weekend ging veel te snel voorbij en ik was ook nog niet eens aan dit blog toegekomen.

Maandag 11 februari dus mijn kopie paspoort afgeleverd bij Wathey en op het werk verder gewerkt aan een klant-administratie waar ik vrijdag aan begonnen was. Maandag aten we pasta in ons appartement met Jurgen en Leonie. Ik was erg benieuwd naar Jurgen zijn eerste werkdag en dus heb ik met hem onder andere daar over gehad.

Dinsdag was de dag dat Marnix (laatste huisgenoot van ons) aankwam. Hij had ook een rechtstreekse vlucht geboekt en begint maandag pas met stage lopen. En weet je, hij komt net van twee weken wintersport dus hij heeft gewoon drie weken vakantie! Bofkont.

Ook kreeg ik vandaag het nieuws te horen van mijn stagebegeleider dat Marije collega van mij gaat worden vanaf maandag. Ik had eerder al kort wat erover getypt. Ze had het namelijk niet erg naar haar zin bij haar vorige stage adres en toen ik dat verteld had aan mijn stagebegeleider, is daar over nagedacht en heeft hij uiteindelijk besloten haar hier een stage aan te bieden. Nu ik dat weet kan ik er ook over bloggen. We zijn ’s avonds naar Jurgen geweest om burrito’s te eten. Daarna hebben we met Marije en Boudicca afgesproken om naar La Bamba te gaan (twee auto’s want hun hebben inmiddels ook een huurauto). Bij La Bamba kan je lekker swingen op de salsa muziek. Daar houd ik wel van. Marnix was ook mee en we hebben even geproost op een mooie stageperiode en dat Marije ook bij Baker Tilly komt werken. Ze is er erg blij mee, vertelde ze me! En over de foto, dat zijn Marije en ik. Het was op dat moment nog 3 minuten happy hour…

Tot het volgende blog!